ΟΥΡΙΚΗ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ

Ορισμός :είναι μία φλεγμονώδης νόσος η οποία οφείλεται στην εναπόθεση κρυστάλλων ουρικού μονονατρίου και εμφανίζεται σε ποσοστό από 15-30% σε ασθενείς που πάσχουν από υπερουριχαιμία (συγκέντρωση ουρικού οξέος στο αίμα > 6.5 mg/dl) . Προσβάλει κυρίως τους άντρες ηλικίας άνω των 40 ετών και σπανιότερα τις γυναίκες κυρίως μετά την εμμηνόπαυση .

Τα 4 στάδια εκδήλωσης της ουρικής αρθρίτιδας είναι :

1. Ασυμπτωματική υπερουριχαιμία
2. Οξεία ουρική αρθρίτιδα
3. Ασυμπτωματικά διαστήματα μεταξύ των κρίσεων
4. Χρόνια τοφώδης ουρική αρθρίτιδα

Τα αίτια της ουρικής αρθρίτιδας είναι :

• Κληρονομικές διαταραχές του μεταβολισμού των πουρινών
  • Μερική ή ολική ανεπάρκεια του ενζύμου HGPRT (σύνδ. Kelley-Seegmiller και σύνδ. Lesch-Nyhan )
  • Ανεπάρκεια ενζύμου G6PD
• Υπερπαραγωγή ουρικού οξέος : αυξημένη λήψη πουρινών με την δίαιτα , κατάχρηση αλκοόλ , μυελουπερπλαστικές και λεμφουπερπλαστικές διαταραχές, σύνδρομο λύσης όγκων .
• Υποέκκριση ουρικού οξέος : νεφρική ανεπάρκεια , πολυκυστική νεφρική νόσος , υπερπαρθυρεοειδισμός , υποθυρεοειδισμός , αναπνευστική οξέωση . γαλακτική οξέωση κ.α.
• Φάρμακα :κυκλοσπορίνη , θειαζιδικά διουρητικά , διουρητικά της αγκύλης χαμηλές δόσεις ασπιρίνης , πυραζιναμίδη

ΟΞΕΙΑ ΟΥΡΙΚΗ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ

Χαρακτηρίζεται από απότομη έναρξη έντονου πόνου συνήθως κατά τις πρώτες πρωινές ώρες , προσβάλει συνήθως μία μόνο άρθρωση ( συχνότερα το μεγάλο δάκτυλο του ποδιού , την ποδοκνημική , το γόνατο ) με έντονη ερυθρότητα και οίδημα της άρθρωσης . Χωρίς θεραπεία συνήθως τα επεισόδια διαρκούν 3-7 μέρες. Η διάγνωση γίνεται με βάση την κλινική εικόνα και κυρίως με την εξέταση του αρθρικού υγρού σε μικροσκόπιο όπου φαίνονται οι φαγοκυτταρομένοι κρύσταλλοι.

Θεραπεία οξείας ουρικής αρθρίτιδας :

• Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη ( ινδομεθακίνη κ.α.)
• Κολχικίνη 0,6 mg κάθε 1 ώρα μέχρι max. 6 mg ή εμφάνιση διάρροιας
•  Ενδομυϊκή /Ενδοαρθρική χορήγηση κορτικοστεροειδών
• Επινεφριδιοτρόπος ορμόνη ( ACTH )

Αντιμετώπιση υπερουριχαιμίας ΄

Αντιμετώπιση υπερουριχαιμίας :

• Δίαιτα : αποφυγή θαλασσινών , εντόσθια , κυνήγι , αλκοόλ (κυρίως  μπύρα)
• Ουρικοσουρικά φάρμακα (προβενεσίδη ) σπάνια πλέον χρησιμοποιούνται
• Αντιυπερουριχαιμικά φάρμακα :
  • Αλλοπουρινόλη
  • Φεμπουξοστάτη
  • Σε ανθεκτικές περιπτώσεις Anakinra
  • Σε υπερτασικούς εάν είναι δυνατόν χρήση λοσαρτάνης
  • Σε υπερλιπιδαιμικούς χρήση φενοφιβράτης